slide01 slide02_2021 slide03_2021 slide04 slide05

Gabinety na Powiślu i w Grodzisku Mazowieckim

       Leczenie:
     - depresji
     - nerwic
     - zaburzeń psychosomatycznych
     - zaburzeń odżywiania
     - zaburzeń lękowych

       Psychoterapia:
     - indywidualna
     - rodzin
     - młodzieży

 

 

Psychoterapia par to metoda pomocy terapeutycznej dla partnerów w kryzysie,
którzy często zmagają się z nawracającymi problemami w związku,  
bądź rozważają zakończenie związku.
Terapia pomaga parze w zrozumieniu i nazwaniu problemu, wyrażeniu uczuć,
potrzeb i myśli, tak aby relacja obustronnie zaspokajała potrzeby partnerów i prowadziła do lepszego funkcjonowania związku.

Mediacja:

 

- alternatywna, dobrowolna i poufna forma rozwiązywania sporów,

- pozwala stronom na wypracowanie własnych rozwiązań,

- mediator nie narzuca stronom rozwiązania,

- mediator pozostaje bezstronny wobec każdej ze stron,

- odbywa się u oparciu o „Standardy prowadzenia mediacji i postępowania mediatora” uchwalone przez Społeczną Radą do spraw Alternatywnych Metod Rozwiązywania Konfliktów i Sporów przy Ministrze Sprawiedliwości.

 

 

Zaburzenia zachowania u dzieci i młodzieży to zbiór nieprawidłowych zachowań, które są niezgodne z wiekiem rozwojowym albo niezgodne z oczekiwaniami społecznymi. Praca z dzieckiem/młodzieżą wymaga często ogromnego zaangażowania ze strony rodziców lub podjęcia decyzji o wspólnej terapii całej rodziny.

 

Psychoterapia indywidualna to najczęstsza metoda pracy, która oparta jest
na bezpośrednim kontakcie pacjenta z terapeutą. Dobra psychoterapia to
taka, która nastawiona jest na leczenie, usuwanie zakłóceń psychicznych
oraz taka, która zawiera w sobie elementy:
- diagnozy (psychologicznej i/lub   psychiatrycznej)
- kontraktu psychoterapeutycznego
- superwizji

Zaburzenia depresyjne inaczej zwane afektywnymi to najczęściej rozpoznawane zaburzenie wśród pacjentów (ok. 10% populacji cierpi na depresję). Zaburzenia te charakteryzują się obniżeniem nastroju, napędu psychoruchowego, zaburzeniami snu (rytmu dobowego) i występowaniem lęku.

 

Według klasyfikacji ICD-10, aby stwierdzić występowanie epizodu depresyjnego, muszą występować przez co najmniej dwa tygodnie najmniej dwa z trzech poniższych objawów:

 

  • obniżenie nastroju,
  • utrata zainteresowań i anhedonia,
  • mniejsza energia lub wytrzymałość na zmęczenie,

 

  • oraz dwa lub więcej objawów takich jak:

 

  • trudności w skupieniu uwagi,
  • obniżenie samooceny,
  • odczuwanie winy, czucie się bezwartościowym,
  • pesymistyczne postrzeganie przyszłych wydarzeń,
  • myśli bądź zachowania suicydalne lub zachowania autoagresywne,
  • problemy ze snem,
  • zmniejszenie apetytu 

 

Terapia zaburzeń depresyjnych przeważnie ma dobre rokowania zwłaszcza przy włączeniu oddziaływań farmakoterapeutycznych (antydepresanty), co zwiększa efektywność terapii i daje większe szanse na pozytywną zmianę.

JoomShaper